اسناد تاریخی با تمام ارزش و اهمیتی که در روشن ساختن زوایای به‌چشم نیامده تاریخ دارند، اگر به دیده نقد و سنجش نگریسته نشوند، گاه اشتباه انگیز و خود منشأ خطاهای تاریخی می‌گردند. برای معرفی یک سند تاریخی درنگ‌ها باید تا آنچه که در سند جای گرفته، با مدارک و دانسته‌ها و داده‌های دیگر، سنجیده آید که نادرست سخنی اگر به‌ آن راه یافته، دریافته و نشان داده شود. و نیز بایسته چنان است که نامهای خاص یاد شده در سند، تا آنجا که شدنی باشد شناسایی و شناسانده شود و سند هرچه گویاتر گردد. نوشتاری که در پی خواهم آورد، کوششی برای معرفی و بررسی یکی از اسناد ساواک است که در خلال آن از چند سند تاریخی دیگر نیز بهره و سراغ خواهم گرفت. 

 شیخ‌محمود شلتوت (1382-1310 ه‍ ق/1963-1893م) مفسر، فقیه، اصولی و ادیب بزرگ مصری و از مفاخر جهان اسلام است. او از پایه‌گذاران «مؤسسه همگرایی بین مذاهب اسلام» (دارالتقریب بین‌المذاهب الاسلامی‍ة) و صاحب فتوای مشهور جواز عمل بر طبق فقه و مذهب شیعه امامیه جعفری است. شیخ محمود شلتوت از سال 1958 تا 1961 میلادی رئیس دانشگاه الازهر مصر بود و تلاش‌های خالصانه و مؤثری برای زدودن تفرقه و تشتت از میان اهل سنت و شیعه و تحکیم روابط بین مذاهب اسلامی کرد. خدمات برجسته او به دین مبین اسلام و دانشگاه الازهر مصر زبانزد همه است که ذیلاً به برخی از آنها اشاره می‌گردد. از مهم‌ترین اقدام‌های او در هنگام ریاست بر دانشگاه الازهر، تدریس فقه شیعی در کنار فقه سایر مذاهب اسلام بود. شیخ‌محمود شلتوت در روز عاشورا مراسم عزاداری سالار شهیدان حضرت حسین بن علی(ع) را در صحن الازهر برگزار کرد که نشان از عشق و محبت بسیار او به اهل بیت علیهم‌السلام دارد. وی درباره اشغال فلسطین و لزوم مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی مواضع روشن و قاطعی داشت و از جمله درباره شناسایی اسرائیل توسط محمدرضاشاه پهلوی به مکاتبه با مراجع ایران و عراق پرداخت. شیخ شلتوت در پی وقایع خونین پانزدهم خرداد 1342 هجری شمسی، اطلاعیه‌ای صادر کرد و طی آن از تمامی مسلمانان خواست تا از علمای مجاهد ایران حمایت کنند. او در تلگرافی خطاب به محمدرضاشاه از وی خواست که دست از آزار روحانیون و علما بردارد.