محمودرضا (1305؛ تهران-1379؛ نیویورک) در پانزده سالگی، در شمار همراهان رضاشاه، وی را در تبعید به آفریقای جنوبی همراهی کرد. وی پس از مرگ رضاشاه به ایران بازگشت و چندی بعد برای ادامه تحصیل در رشته مدیریت بازرگانی و صنعتی در دانشگاه کالیفرنیا و میشیگان به آمریکا رفت و سپس به ایران بازگشت. محمودرضا با استفاده از موقعیت خود به عنوان عضو خاندان پهلوی، به سرمایه‌داری شاخص در بخش صنعت و معدن کشور تبدیل شد. افزون بر آن، وی با دریافت مجوز رسمی کشت و فروش تریاک، رقیب جدی خواهرش اشرف در تجارت مواد مخدر گردید. بنا بر گزارش‌ها، هر بخش از ایران، در تیول یک نفر از درباریان بود و جنوب ایران به محمودرضا پهلوی اختصاص داشت. اسناد زیادی از زمین‌خواری‌ها، زدوبندهای اقتصادی، رانت‌خواری و ظلم و اجحاف نسبت به مردم و صاحبان سرمایه از وی در دست است. نوشتار پیش‌رو به بررسی زندگی و گوشه‌هایی از مفاسد اقتصادی وی پرداخته است.

نظامیان در به سلطنت رسیدن رضاشاه نقش اساسی داشتند و بازوهای او برای رسیدن به قدرت بودند. پس از کودتای سوم اسفند 1299، بیشتر افسرانی که رضاخان را در آن کودتا یاری کردند، به مناصب مهمی گماشته و مجری اوامر او در دوران وزارت جنگ، رئیس‌الوزرایی و پادشاهی شدند. همچنین برخی افسرانی که مانند عبدالله امیرطهماسبی و محمود آیرم در کودتا نقش نداشتند، بعد از آن به مناصب مهمی دست یافتند. در این پژوهش با مطالعه موردی عملکرد سرلشکر محمود آیرم، به نقش او در عرصه سیاست ایران در سال‌های 1299 تا 1312، که به تحکیم قدرت رضاشاه انجامید، می‌پردازیم. آیرم در تحولات بعد از کودتا، از جمله پروژه جمهوریت، تأسیس حکومت پهلوی، برخورد با عشایر و حمایت از اقدامات رضاشاه در مناطق تحت فرماندهی خود ایفای نقش کرد. او از افسران ارشد قزاق بود که در مدارس نظامی روسیه تحصیل کرد و قبل از کودتا درجه میرپنجی (سرتیپی) داشت. وی در دی ماه 1300 با ارتقا به درجه امیرلشکری از سوی رضاخان به فرماندهی لشکر جنوب برگزیده شد، اما در سال 1307، رضاشاه در جریان خیزش عشایر جنوب وی را از فرماندهی لشکر جنوب برکنار و زندانی کرد.