در کنش‌های سیاسی قرن اخیر، متغیر نفت همواره در سیاست داخلی و خارجی تاثیر زیادی داشته است. در جریان حرکت انقلاب اسلامی، اعتصاب کارکنان صنعت نفت در خوزستان و شعبه‌های آن در سایر استان‌ها، که از شهریور تا اواسط دی ماه ادامه داشت به سرعت به مسئله نخست کشور و بحران بزرگ برای رژیم پهلوی تبدیل شد. پرسش تحقیق حاضر این است که این حرکت، چگونه در پیروزی انقلاب اسلامی تاثیر گذار بود؟ نوشتار پیش‌رو با تاکید بر اسناد ساواک و اسناد سفارت آمریکا، به این پرسش می‌پردازد. این تحقیق نشان می‌دهد که این حرکت منجر به ایجاد اتحاد و یکپارچگی میان اقشار مختلف مردم شد و آنها را در رسیدن به اهداف ملی خود، هماهنگ‌تر کرد. اقشار مختلف مردم، ضمن همبستگی با کارکنان صنعت نفت و حمایت روانی و مالی از آن‌ها، سعی کردند به تداوم این حرکت کمک کنند. تداوم اعتصاب‌ها موجب فلج شدن عملکرد سیستم حکومت شد؛ عملکرد نهادهای دولتی به هم ریخت و زمینه نارضایتی بیشتر مردم و تضعیف ارتش به عنوان یکی از نهادهای مؤثر در سرکوب و خشونت را فراهم کرد. علاوه بر این، نحوه مدیریت این اعتصاب‌ها توسط امام خمینی، اقتدار، پشتوانه مردمی و توان رهبری امام خمینی را به صورتی ملموس نشان داد. در نهایت، این اعتصاب‌ها، روحیه میهن‌پرستی مردم را تقویت و جایگاه حامیان خارجی شاه را تضعیف کرد.

اوایل مهرماه 1357، منزل امام خمینی، رهبر نهضت اسلامی، که در نجف اشرف بصورت تبعید به سر می‌برد، از سوی نیروهای امنیتی عراق تحت نظر قرار گرفت و فعالیت‌های معظم‌له محدود شد. سپس امام جهت هجرت به کویت و سوریه از مسیر زمینی به سوی مرز صفوان در جنوب عراق حرکت کردند، اما در مرز کویت مامورین مرزبانی مانع ورود آن حضرت و هیات همراه به کشور کویت شدند. امام مجدداً به بغداد بازگشت و فردای آن روز، جمعه چهاردهم مهرماه، به کشور فرانسه هجرت کرد.
پس از محاصره منزل امام در نجف طرفداران آن حضرت در ایران و خارج از کشور، شامل اقشار مختلف از جمله روحانیت، دانش‌آموزان و معلمان، دانشجویان، بازاریان، فعالان سیاسی و مدنی، نسبت به سرنوشت رهبر انقلاب حساسیت و واکنش‌های مختلفی داشتند. آن‌ها با صدور تلگراف، برگزاری اعتصاب، تماس با سفارتخانه‌های این کشورها و برپایی تظاهرات و راهپیمایی، به اعتراض علیه حکومت‌های عراق و کویت پرداختند. از سوی دیگر، ضمن ارسال پیام‌های مبنی بر رعایت امنیت، آزادی فعالیت و حرمت امام، به دولت فرانسه، از آن دولت که میزبانی امام را پذیرفته بود قدردانی کردند. به طور کلی، این واکنش‌ها ضمن تقویت محبوبیت امام و اهمیت نهضت در آن‌سوی مرزها، دوباره اقشار مختلف مردم را با هم متحد کرد و هیبت حکومت نظامی شاه را به ویژه بعد از حادثه جمعه سیاه، 17 شهریور، درهم شکست.
این مقاله واکنش‌های مردمی در ایران و آزادی‌خواهان جهان درباره مهاجرت امام از عراق را بررسی می‌کند. این تحقیق، با روش کیفی و استفاده از اسناد و منابع کتابخانه‌ای صورت گرفته است.