مطبوعات ایران در دهه 40 تا 50 تحت نظارت شدید دستگاههای سانسور قرار داشتند و نظارت ساواک و دستگاههای اطلاعاتی بر مطبوعات به صورت کامل و منسجم اعمال میشد. اخبار سیاسی بدون هیچ تفسیر و نقطهنظر به چاپ میرسید. اگر در مسئلهای هم تحلیل و تفسیری چاپ میشد، از مجرای سانسور و نظارت میگذشت. در حقیقت همه مطبوعات و رسانههای آن دوران «نیمهرسمی» و ناشر افکار حکومت بودند. مثلاً در مورد بحرین، هنگامی که در 20 آبان 1336ش (12 نوامبر 1957م) در جلسه هیأت وزیران، بحرین استان چهاردهم ایران تعیین شد، فردای آن روز خبر این تصمیم دولت با محتوای یکسان و شاید اندکی اختلاف در جملات در سرخط مهمترین خبرهای داخلی در صفحه نخست روزنامههای کشور منتشر شد. این مقاله به دیدگاه مطبوعات دولتی درباره جدایی بحرین از ایران می پردازد.