دو سال پس از آغاز جنگ جهانی اول و یک سال بعد از اشغال خاک ایران توسط نیروهای خارجی و بهویژه روس و انگلیس، آذوقه و ارزاق در کشور کمبود یافت و اندکی بعد نیز قحطی بزرگی به مدت دو سال کشور را فراگرفت که شمار زیادی از ایرانیان در آن جان باختند. این مقاله با بررسی اسناد برجای مانده از این قحطی که در طول سالهای 1917 و 1918 رخ داد به توصیف ابعادی از این واقعه مهم تاریخی که تحولات مهم سالهای بعد را پدید آورد، پرداخته است. منابع اصلی مورد استفاده شده در این تحقیق، اسناد وزارت خارجه آمریکا و گزارش روزنامههای آن عصر است؛ البته روزنامههایی که گزارشهایی آن در اسناد آمریکایی درج شدهاند. همچنین به یادداشتهای روزانه شماری از شاهدان ایرانی که مشاهدات خود را در روزنگاشتهای خود ثبت کردهاند، مراجعه شده است.