از اواخـر دهـه 1340 عـملیات براندازی چریکی رو به فزونی نهاد؛ حمله مسلحانه به پاسگاه ها، کلانتری ها، بانکها و...و ایجاد جنگ شهری و تـرور نظامیان و مقامات رژیم پهلوی، ترور مستشاران نظامی امریکایی و به‌طورکل ایجاد جو و فضایی مـلتهب و ناآرام در دستور کار گـروههای مـبارز و مسلح قرار گرفت.تا آن‌زمان هریک از نهادهای امنیتی و اطلاعاتی چون اداره دوم ارتش، ساواک، شهربانی و ژاندارمری جداگانه،مستقل از هم و به فراخور حال و توانایی و استعداد خود با اقدامات براندازانه،برخورد می‌کردند.در همین‌برخوردهای جداگانه مـواردی نیز پیش می‌آمد که تعقیب و دستگیری سوژه‌ای در دستور کار دو تیم از دو نهاد امنیتی قرار می‌گرفت،و در این‌مسیر،گاه برخورد و اصطکاکی نیز بین دوتیم از دو نهاد امنیتی قرار می‌گرفت،و در این‌مسیر،گاه برخورد و اصطکاکی نیز بـین دو تـیم رخ می‌داد. بسیاری ازاسلحه‌کشی های خیابانی که رژیم شاه از آنها به‌عنوان جنگ و گریزهای خیابانی میان چریکها و نیروهای امنیتی یاد می‌کرد،جنگ قدرتی میان نیروهای سرکوبگر و ضدبرانداز بود که گاه به خاطر کـسب افـتخار و پاداش،ساواک و شهربانی در گشودن آتش به روی یکدیگر تردید نمی‌کردند.
