بعد از ملاقاتهای بدون نتیجه مسئولین سازمان امنیت عراق با امام خمینی ، منزل ایشان در نجف توسط نیروهای بعثی از اول مهر ماه 1357 محاصره شد. با این حال امام از مواضع خود عقب نشینی نکردند به همین دلیل شورای فرماندهی حزب بعث عراق (قیادة الثوره) تصمیم بر اخراج امام از عراق گرفت و این موضوع را توسط ماوران خود به ایشان ابلاغ کردند. در نتیجه امام خمینی تصمیم گرفتند به کویت عزیمت کنند. روز 12 مهر، امام خمینی نجف را به قصد مرز کویت ترک گفتند. دولت کویت با اشاره رژیم ایران از ورود امام به این کشور جلوگیری کرد. دولت کویت پس از ساعتها معطلی اجازۀ ورود نداد. امام و همراهان ناگزیر به بصره بازگشتند. قبلًا صحبت از هجرت امام به لبنان و یا سوریه بود اما اجازه ورود از سوی مقامات سوری و یا امکان فعالیت سیاسی در آنجا مشخص نبود. امام پس از مشورت با فرزندشان (حجت الاسلام حاج سید احمد خمینی) تصمیم به هجرت به پاریس گرفتند. زیرا توقف کوتاه امام در فرانسه می توانست فرصتی برای ابلاغ پیام امام به مسلمانان اروپا و تهیه مقدمات سفر به کشور بعدی باشد.

به مناسبت دوازدهم مهر سالروز هجرت تاریخی امام از عراق مصاحبه فصلنامه مطالعات تاریخی با حجت الاسلام سید محمد دعایی که حاوی نکات تاریخی بسیارارزشمندی است دراینجا بازنشر می گردد