دکتر عباسعلی خلعتبری وزیر امور خارجه دهه پنجاه ( ۱۳۵۷ - ۱۳۵۱ ) محمدرضا پهلوی در سال ۱۲۹۱ ش در تهران به دنیا آمد. پس از پایان دورة ابتدایی، برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت و دوره متوسطه را آن جا سپری کرد. وی در همان کشور دانشنامه خود را از مدرسه سیاسی پاریس و دکترایش را در رشته حقوق بین الملل از دانشگاه پاریس گرفت. در ۱۳۲۱ مشاغل دولتی را با ورود به وزارت دارایی آغاز کرد. اما خیلی زود در وزارت امور خارجه شاغل شد و از ۱۳۲۳ تا اواخر دهة سی این مناصب را به عهده داشت: دبیر دوم سفارت ایران در سوئیس ( ۱۳۲۳ )، دبیر اول سفارت ایران در لهستان ( ۱۳۲۶ )، رایزن سفارت ایران در فرانسه ( ۱۳۳۱ )، سفیر ایران در ورشو ( ۱۳۳۸ ). خلعتبری در سال ۱۳۴۰ به دبیرکلی سازمان پیمان مرکزی (سنتو) منصوب شد و به آنکارا رفت و تا هفت سال این سمت را به عهده داشت. در سال ۱۳۴۷ به معاونت وزارت امور خارجه منصوب شد. دو سال بعد ( ۱۳۴۹ ) قائم مقام این وزارت خانه شد و در سال ۱۳۵۱ به عنوان وزیر خارجه از محمدرضا پهلوی حکم گرفت. با استعفای دولت جمشید آموزگار در ۱۳۵۷ او نیز از این سمت کنار رفت و بازنشسته شد. عباسعلی خلعتبری در فروردین ۱۳۵۸ یادداشتهایی از خود به جا گذاشت که در خور اهمیت است. اول اینکه عالیت رین مقام وزارت خارجه حکومت پهلوی از مناسبات ایران و آمریکا با تکیه بر سابقه آن مطالبی ارائه می دهد که برای پژوهندگان تاریخ در حکم سند است. دوم این که برخی از نکات این یادداشتها برای نخستین بار ارائه می شود، و بعضی قرینه ای نو برای تک گفته ها و تکنوشته های پیشین است. و سوم این که یادداشتها، با این که در نخستین ماه از سال ۱۳۵۸ نگاشته شده، به دور از ملاحظات و مناسبات زمان خویش است و صفت تاریخی آن کاملاً برجسته است.