انقلاب اسـلامی ایـران پدیـده اعجابانگیز قرن بیستم است.موجی که این خیزش عظیم مردمی در سال 1357 در دنیا به راه انداخت چـنان غافلگیرانه بود که بسیاری از قواعد سیاسی حاکم بر روابط بین الملل را دستخوش تـغییر کرد و تصویری را که مـطبوعات و رسـانههای غرب بویژه آمریکا از ایران در اذهان ملتهایشان ساخته بودند فرو ریخت.در ادبیات سیاسی آنها پدیده انقلاب اسلامی در کشوری که از آن همواره به متحد مطیع و سر به زیر و جزیره ثبات یاد میکردند و بـا هیچ کلمهای الا«فاجعه»قابل توصیف نبود.
اهمیت ایران در خاورمیانه و بویژه در خلیج فارس به اندازهای است که نادیده گرفتنش، معادلات منطقه را به هم خواهد ریخت.غرب به رهبری آمریکا بعد از وقوع انـقلاب اسـلامی همواره در تلاش برای حذف و منزوی کردن ایران برآمده است،اما سیر حوادث و تحولات جهانی و منطقه خاورمیانه،خلاف تحرکات آنان را به اثبات رسانده است.
چگونه شد که آمریکا به رغم 25 سـال روابـط همه جانبه گرم و مستحکم با ایران از سال 1951 تا 1978 ناگهان در چرخشی 180 درجهای به دشمن خونی ایران تبدیل شد؟فراموش نکنیم که ایران مناسبات ویژهای با آمریکا داشت و در کنار آن،امتیازاتی به مراتب بـیشتر از آنـچه که سایر دولتهای سر سپرده آمریکا بهرهمند بودند،به دست آورده بود.سیاستگذاران واستراتژیستهای آمریکا به جایگاه و اهمیت راهبردی ایران در سیاست خارجی کشور خود اذعان دارند.نقش و عظمت ایران بـه انـدازهای اسـت که آموس پرلماتر،سردبیر مـجله مـطالعات اسـتراتژیک، اعتراف کرده است:
ایران،صرف نظر از حاکمش-شاه باشد یا خمینی یا جانشین او-همواره در خلیج فارس قدرتی تعیینکننده و تأثیرگذار بوده،هـست و خـواهد بـود.با عنایت به این جایگاه و منزلت حساس ایـران در عـرصه سیاسی جهان،پروفسور منصور فرهنگ و پروفسور ویلیام دورمن درباره نحوه بازتاب وقایع ایران در مطبوعات آمریکا از سال 1951 تا 1978 و کیفیت مـعرفی ایـن کـشور به افکار عمومی آمریکا مطالعات مبسوطی به عمل آوردهاند.
کـتاب ایران،مطبوعات آمریکا و سیاست خارجی،حاصل تلاش تحقیقی آن دو از مطالعه مقالات و اخبار درج شده درباره ایران طی سالهای یاد شـده در نـشریات مـعتبر آمریکا است. معروفترین منابع تحقیقی ومطالعاتی آنها عبارتاند از نشریات نیویورک تـایمز،تـایم، کریستین ساینس مانیتور، نیوزویک، واشنگتن پست، وال استریت ژورنال،لس آنجلس تایمز، بیزنس ویک،شیکاگو تریبیون، لایف، ریـدر زدایجست، و چـند نـشریه دیگر که در زمره پر تیراژترین و معتبرترین نشریات این کشورند.کتاب مذکور در سال 1987 تـوسط انـتشارات دانـشگاه کالیفرنیا به چاپ رسیده است.گفتنی است این کتاب در سالی منتشر شده است کـه فـضای جـنگ سرد همچنان بر روابط شرق و غرب حکمفرما بوده است و اتحاد شوروی همچنان به عـنوان یـکی از دو ابر قدرت جهان عرض اندام میکرده است،و تا خاتمه جنگ ایران و عراق نـیز یـک سـال مانده است.
منصور فرهنگ،پروفسور رشته علوم سیاسی در کالج بنینگتون است و مطالب متعددی دربـاره ایـران، روابط بین الملل و سیاست خارجی آمریکا نوشته است.در ابتدای انقلاب به عنوان سـفیر ایـران در سـازمان ملل معرفی شد.به زعم خودش پس از آنکه آیت الله خمینی توصیه کمیسیون تحقیق سازمان ملل دربـاره آزادی گـروگانهای آمریکایی را نپذیرفت،وی مجبور به استعفا شد.منصور فرهنگ در اوایل جنگ ایران و عـراق از طـرف بـنیصدر،رئیس جمهور وقت ایران،مأمور مذاکره با هیئتهای صلح بین المللی برای فیصله دادن به مـنازعات بـود.
ویـلیام دورمن،استاد رشته روزنامهنگاری در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در شهر ساکرامنتو است.او از اعضای پیـوسته«مـرکز جنگ،صلح و رسانههای خبری»دانشگاه نیویورک و از اعضای وابسته برنامه آدلای ای.استیونسون در مورد سیاست هستهای در دانشگاه کالیفرنیا در شـهر سـانتاکروز است.او از کسانی است که به طور منظم برای نشریات و مجلات پژوهشی آمریکا و سایر کشورها راجـع بـه مسائل و قضایای خارجی و عملکرد مطبوعات قلم میزند
