این نوشتار به مقایسه مردم‌سالاری دینی در اندیشه سیاسی آیت‌الله نائینی و امام خمینی
می‌پردازد. مردم‌سالاری دینی یکی از پرسش‌های اساسی در ساحت فکر و اندیشه سیاسی
ایران معاصر است. در نظام مردم‌سالاری دینی، محدوده نقش مردم را دین و آموزه‌های دینی
تعیین می‌کند و مردم در متن دین و در چارچوب موازین دینی ایفای نقش می‌کنند. بررسی
آراء و اندیشه‌های سیاسی آیت‌الله نائینی و امام خمینی در حیطه مردم‌سالاری نشان می‌دهد
که این دو اندیشمند در میان علمای معاصر شیعه، گام‌های مهمی به سوی سازگاری دولت
اسلامی با مبانی نظام‌های مردم‌سالاری نشان داده‌اند. در بطن آرای سیاسی این دو، درک معنایی خاص و بومی از مردم‌سالاری نهفته است که متناسب با آموزه‌های کلان دینی بوده است.
ساختار اصلی هر دو اندیشه، بر قدرت و پشتوانه مردمی و دینی مبتنی است. همچنین از نظر
شکلی، هر دو نظام به لحاظ تئوری در مجموعه نظام‌های مردم‌سالار دینی قرار می‌گیرند.
