برای ایران پیامد شکست در دوره دوم جنگ با دولت توسعه طلب روسیه مذاکرات صلحی به وساطت بریتانیا بود که به عقد معاهده ترکمنچای بین ایران و روسیه انجامید. در این مذاکرات صلح یکی از موضوعات مورد اختلاف طرفین موضوع حقوق ایران در دریای مازندران بود. پافشاری ایران شکست خورده در جنگ بر حقوق خود در آن دریا به شناسایی بخشی از آن از سوی سنت پترزبورگ منجر شد که در فصل هشتم معاهده ترکمنچای بدین شرح بازتاب یافت:
کشتی های تجارت دولتین روس و ایران از هر دو طرف اجازه دارند که در بحر خزر و طول آن به طریق سابق سیر کرده به کنارهای آن فرود آیند و در حالت شکست کشتی از هر دو طرف امداد و اعانت خواهد شد. در باب سفاین حربیه که علمهای عسکریه روسیه دارند، مثل سابق اذن تردد در بحر خزر دارند و به غیر از دولت روس، دولتهای دیگر آن اذن را ندارند.
بدین ترتیب فصل مذکور در مورد دریای مازندران، ضمن شناسایی حق ایران در تملک شناورهای تجاری و دریانوردی، داشتن بحریه نظامی را منحصر به دولت روسیه کرد (۱۲۴۳ه ق/۱۸۲۸).