آیت الله سیدعبدالله مجتهد بلادی بوشهری، از زمره روحانیون سیاسی مبارز سده اخیر، در سال 1291 ه ق در نجف اشرف متولد شد. ابتدا نزد پدرش به تحصیل مقدمات پرداخت؛ در سفر سید جمال الدین اسدآبادی به بوشهر (1303 ه ق) با افکار او آشنایی پیدا کرد؛ در کنار دروس حوزوی با علوم جدید آشنایی یافت و هندسه و پزشکی و نجوم و زبان انگلیسی هم آموخت؛ برای تکمیل تحصیلات حوزوی در سال 1311 راهی نجف شد و سه سال در آنجا ماندگار گردید؛ در سال 1319 برای دومین بار به نجف رفت و دروس عالی حوزه را به مدت هفت سال نزد آخوند ملامحمدکاظم خراسانی و سیدمحمدکاظم طباطبایی یزدی فراگرفت؛ در انقلاب مشروطیت به تبع استادش ملامحمدکاظم خراسانی از مدافعان جدی نهضت بود؛ کتاب کشکول وی نشانگر دیدگاه او درباره این واقعه است. وی در سال 1326 ق به بوشهر بازگشت و به تدریس و ارشاد و نشر احکام و تألیف کتب همت گمارد و میان مردم اشتهار عام پیدا کرد و به سبب رابطه نزدیک با انجمن اتحاد اسلام و هم آوایی با جنبش مشروطیت رساله لایحه جهادیه را - در محکومیت فعالی تهای لیاخوف روسی و سربازان تزاری علیه مشروطه خواهان ایران - نوشت؛ به دلیل همراهی با مبارزان جنوب ایران در جنگ جهانی اول و فعالیت علیه قوای انگلیس معرض تهدید و ترور واقع گردید و ناچار به مهاجرت به شیراز شد و در آنجا به جمع آزادیخواهان پیوست و علاوه بر صدور فتوا علیه انگلیس یها به نگارش کتاب هایی چند ازجمله سوانح و لوایح وا یقاظ الحبیب فی مظالم الصلیب پرداخت. آیت الله بلادی در سال 1339 ه ق پس از هفت سال در شیراز به بوشهر بازگشت و تا آخر عمر به ارشاد و نگارش کتب و مبارزات خود - ازجمله مبارزه با کشف حجاب در دورة رضاخان پهلوی - ادامه داد. مرحوم آیت الله بلادی در
مباحث متنوع فقهی، کلامی، حدیثی، شرح ادعیه و زیارات و خصوصاً مسائل سیاسی اجتماعی دوران خود، صاحب تألیفات فراوان است. آیت الله بلادی در 21 مهرماه سال 1331 هجری شمسی در بوشهر درگذشت و چندی بعد پیکر او به نجف اشرف منتقل و مدفون شد.