شیخیه مانند بسیاری از فرقههای معاصر، تحولاتی را از دوران قاجار تا پایان پهلوی داشته است. ریشه شیخیه کرمان به شاهزادههای قاجار میرسد. اصحاب شیخیه کرمان در دوران قاجار و در انشعابهایی که در جریان کلی شیخیه رخ داد، از مهمترین منتقدان بابیت و بهاییت بودند. پس از تشکیل حکومت پهلوی نیز خاندانهای اصلی شیخیه کرمان، همچون ابراهیمی، که در جایگاه رهبری فرقه بودند، توانستند کموبیش قدرت خود را حفظ کنند و مناصب حساس دولتی را بهدست آورند. در این دوره مشاهده میشود که رهبران شیخی با حکومت پهلوی هماهنگ هستند و بهرغم ادعاهایی که، بهعنوان یک فرقه شیعی، در تقابل با بهاییت داشتهاند، اقدام عملی و نظری روشنی علیه بهاییت انجام نمیدهند.