درمقالۀ پیشِ رو، قراردادهای تسلیحاتی و روابط نظامی ایران در دوره حکومت محمد رضا پهلوی با کشورهای آمریکا ، انگلیس ، فرانسه و شوروی بررسی شده است. در این مقاله نویسنده تلاش میکند با اتکا به مدارک و مستندات و شواهد موجود از خرید های تسلیحاتی رژیم شاه ، اهداف و نتایج این قراردادهای یکسویه شاه با آمریکا،انگلیس، فرانسه و شوروی را تحلیل و بررسی کند. زیرا تسلیحات از اساسی ترین محورهای امور دفاعی هرکشوری است. به طوری که تولید، تجهیز، تأمین و بهرهمندی از سلاح، از جمله مسائل مهم و سنتی مرتبط با قدرت دفاعی ملی شمرده میشود. در این ارتباط نویسنده با طرح این پرسش اساسی که آیا هدف اصلی شاه در خرید این همه ساز و برگ نظامی، حفظ امنیت و تثبیت اقتدار ملی ایران بود؟ می کوشد نشان دهد که حداقل سه هدف دیگر پشت پرده قرار دادهای تسلیحاتی پنهان بود . اول دوام و بقای سلطنت شاه از طریق تجهیز ارتش و نیروی انتظامی برای سرکوب مخالفان داخلی شاه ، دوم سیاست های دیکته شده از سوی قدرتها بویژه آمریکا برای نقش آفرینی در منطقه به عنوان ژاندارم منطقه ای آمریکا در خلیج فارس ، سوم ایجاد تقاضا برای شرکتهای بزرگ اسلحهسازیِ آمریکا و سایر کشورها که بعضی از آنها در آستانه ورشکستگی بودند . درنهایت تامین سودهای سرشار برای خانواده پهلوی و وابستگان به آنها از جمله ارتشبد طوفانیان از طریق گرفتن حق دلالی از شرکتهای بزرگ اسلحه سازی در کشورهای فروشنده سلاح به ایران.
