هرچند تحوّلات سیاسی اجتماعی اروپا، بازنگری در مورد وضعیت اجتماعی زنان را در این منطقه شکل داده بود، وتعاملات ایرانیان با کشورهای اروپایی تقاضای تشبه به سبک‌های نوین حیات را در بین بخشی از مردم ایران‌زمین آفریده بود، اما رفتارهای سازماندهی شده وفعالیت‌های برنامه‌ریزی شدۀ زیادی متأثر از تحولات بین‌الملل از جمله جنگ جهانی اول، به دست اروپاییان و عوامل داخلی آن‌ها در ایران برای تحمیل صورتی جدید از زنانگی شکل گرفت. این اقدامات سازماندهی شده تلاش کرد زنانگی بومی را در پای مقاصد سیاسی ذبح کند وصورتی نوین از زنانگی را که سوغات فرنگ بود جای گزیند. از دوران قاجار این فعالیت‌ها شدت یافته و در عهد پهلوی حالت رسمی پیدا کرده است. نوشتار حاضر به بازخوانی اقدامات انجام شده در عصر قاجار و برخی فعالیت‌های رسمی دولت پهلوی پرداخته است.

در دوران دودمان پهلوی اقدامات ساختار شکنانه قابل توجهی روی داد که هریک با دخالت مستقیم دولت و دربار صورت می‌گرفت. مشخصه اصلی این اقدامات ساختارشکنانه را شاید بتوان در باستان‌گرایی مدرن یافت. در این رهیافت، باستان‌گرایی و مدرنیته توامان با سرعتی شتاب آلود مسیری را طی می‌کردند که مقصد آن حذف تدریجی سنت‌های دینی و بومی و جایگزینی مدلی ناهمخوان با زیست بوم فرهنگی ایرانیان بود. به تعبیر دیگراین خانواده بستری فرهنگی را بسط دادند که سیاست‌های فرهنگی و سیاسی زاییده این بستر هستند و تمام سیاستگذاری‌های دوره حکومت پدر و پسر برخاسته از این زمینه است. این مقاله در پی توصیف و تفسیر فرهنگی از سیاست‌های پهلویان است.