چکیده
در این مقاله به بررسی زندگی و فعالیت‌های فرهنگی و سیاسی فخرالدین حجازی
(1308-1386) در دو مقطع زمانی قبل و بعد از انقلاب اسلامی پرداخته شده است. حجازی
از سخنوران انقلابی مشهور در دهه چهل و پنجاه بود. در انقلاب اسلامی ایران، خطیبان و
سخنوران نقش برجسته‌ای در آگاهی‌بخشی به جامعه ایران داشتند. آنها با ترویج گفتمان امام
خمینی، ضمن نقد حکومت پهلوی و جریان سلطه خارجی، در بُعد ایجابی نیز به تبیین اهداف
و ارزش‌های اسلامی نهضت امام خمینی پرداختند و از این طریق توانستند در بسیج اجتماعی
و هدایت نارضایتی عمومی تا به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی مؤثر باشند. فخرالدین حجازی
به‌خاطر سخنرانی‌ها و استقبال عمومی از محافل او در نقاط مختلف کشور، از مشهد تا تهران،
به «خطیب فرهنگ » شهرت یافت.