سید ابوالحسن بنی‌صدر نخستین رئیس‌جمهور ایران بود که تجربه ناموفقی را از خود به یادگار گذاشت و از این طریق درس‌آموز دولتمردان بعد از خود شد. در مقاله حاضر، زندگی اجتماعی و سیاسی ابوالحسن بنی‌صدر در دو دوره متفاوت قبل و بعد از انقلاب بررسی شده است. او در پیش از انقلاب و از آغاز جوانی با جبهه ملی همکاری داشت و با افزایش فعالیت مبارزاتی نیروهای مذهبی با آنها نیز همراهی داشت. این روابط، موجب ورود او به حلقه اطرافیان امام در پاریس شد و از آنجا توانست در تحولات سال‌های نخست بعد از انقلاب به چهره‌ای مطرح تبدیل شود. بنی‌صدر که از همان آغاز سودای ریاست بر دولت را داشت، برنامه‌ریزی‌شده به پیش رفت و بعد از ورود به شورای انقلاب و نیز نقد دولت موقت بازرگان، توانست در نخستین انتخابات ریاست جمهوری شرکت کند و به پیروزی برسد. عدم سازگاری و هماهنگی بنی‌صدر با جریان‌ها و نهادهای مختلف در نهایت مسیر سیاسی او را به بن‌بست کشانید؛ و او پس از استیضاح در آخرین روز بهار 1360، از مقام خود عزل شد و اندکی بعد از ایران به فرانسه گریخت.
