این مقاله با استفاده از روش تاریخی-تحلیلی، دلایل خوشبینی ایرانیان نسبت به آمریکا را در دوره پیش از جنگ جهانی دوم مورد مطالعه قرار داده است. نتیجه به دست آمده آن بود که اقدامهای حکومت آمریکا در عرصه دیپلماسی عمومی و نیز شرایط سیاسی- اجتماعی ایران دو عامل مهم در پیدایش این خوشبینی بودهاند. حضور میسیون آمریکایی در شمال غرب و سپس در مرکز ایران و اقدامهای آنها در زمینههای آموزشی و پژشکی با توجه به اقدامهای به ظاهر بشردوستانه و نوآورانه آنها، که همگی را میتوان در زمره دیپلماسی عمومی گنجاند، تأثیرات مثبتی را به همراه داشته است. از سوی دیگر برخی از سیاستمداران ایران به خاطر شرایط سیاسی و اجتماعی خاص ایران که تحت فشار و نفوذ دو قدرت بزرگ روسیه از شمال و انگلستان از جنوب بوده، به دنبال کشوری بودهاند که بتواند نقش نیروی سوم را ایفا کرده و ایران را از زیر فشار این دو قدرت استعماری رها سازد.