سیدمحمدرضا سعیدی، دوم اردیبهشت ماه ۱۳۰۸ هجری شمسی در منطقه «نوغان» مشهد، در خانواده ای اهل علم دیده به جهان گشود. دروس ابتدایی را نزد پدرش سیداحمد آموخت و در دوران نوجوانی به لباس روحانیت درآمد. او منطق و اصول را نزد عالمانی چون ادیب نیشابوری، شیخ هاشم و شیخ مجتبی قزوینی فراگرفت. و سپس برای طی مدارج عالیه علم دین به شهر قم هجرت کرد و در درس مرجع بزرگ شیعه، آیت الله العظمی بروجردی شرکت کرد و نیز حدود چهارده سال از محضر امام خمینی و عالمان دیگر کسب فیض نمود. در ماجرای گرفتاری فدائیان اسلام، او به همراه جمعی از طلاب دست به کار شد و در جهت جلوگیری از اعدام آنان فعالیت کرد. این عده نامه ای به زعیم حوزه آیت الله بروجردی نوشتند و از او خواستند که شفاعت فدائیان اسلام را کرده و از اعدام آنان جلوگیری نماید. این نامه بدون تاریخ است؛ ولی محتوای آن مربوط است به ملاقات بعضی از روحانیون اصفهان با شاه، که این ملاقات در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۴۸ در اصفهان صورت گرفته است. این ملاقات با ارعاب و تهدید انجام شده و از سه تن افراد مورد اشارة آقای سعیدی، دو تن با ارعاب و تهدید حاضر به ملاقات شدند. آیت الله سعیدی نگرانی خود را از این ملاقات به آیت الله خادمی ابراز می دارد؛ متن نامه به زبان عربی است و ترجمة آن به شرح زیر است:
