پس از آغاز جنگ میان دو کشور، یکی از مسائل مهم و تأثیرگذار در معادلات سیاسی و نظامی و روحیه جنگاوری نیروهای رزمنده، مسئله به اسارت درآوردن نیروهای دشمن است. کشوری که اسیران قابل توجهی از دشمن در اختیار دارد، در مذاکرات سیاسی از آن به عنوان یک برگ برنده استفاده می کند. در ضمن، اطلاعاتی که از طریق اسیران از امکانات و برنامه های دشمن می توان به دست آورد، از لحاظ نظامی ارزش فوق العاده زیادی دارد. همچنین به اسارت درآوردن نیروهای دشمن، موجب تضعیف روحیه در جبهه دشمن می شود. جنگ بین ایران و عراق هم از این قاعده مستثنی نبود و هر دو طرف سعی می کردند بر تعداد اسیران خویش بیفزایند. این مقاله به این مهم می پردازد