یکی از رخدادهای منفی سالهای پایانی حکومت قاجار، امضای پیمان ۱۹۱۹ میان وثوق الدوله، رئیس الوزرای وقت، با سرپرسی کاکس، وزیرمختار انگلیس در تهران، بود. این پیمان که به موجب آن باید امور مالی و نظامی ایران زیرنظر مستشاران انگلیسی اداره می شد، در شرایطی به امضا رسید که یک ماه قبل از آن انگلیسیها تلاش دولت وثوق الدوله برای اعزام هیئتی به کنفرانس ورسای را عقیم گذاردند تا این هیئت پس از شش ماه سرگردانی در پاریس، دست خالی به تهران بازگردد. به همین دلیل انعقاد قرارداد ۱۹۱۹ صرفنظر از ماهیت غیرعادلانه اش از نظر موقعیت زمانی نیز توهین به افکار عمومی جامعه ایران محسوب می شد. این مقاله گزارشی است از تلاش ناموفق هیئت ایرانی برای شرکت در کنفرانس صلح ورسای، نقش انگلیسیها در خنثی کردن این تلاش و سپس تن دادن وثوق الدوله به امضای قرارداد تحت الحمایگی با انگلیسیها.