اتحادیه کمونیست‎های ایران در اواسط دهه1350 تأسیس شد. در مقاله پیش رو می‎کوشیم به این پرسش پاسخ دهیم که مواضع اتحادیه کمونیست‎های ایران قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی چگونه بوده است؟ اتحادیه، قبل از پیروزی انقلاب، مبارزه سیاسی و فرهنگی علیه حکومت پهلوی داشت. اما بعد از پیروزی انقلاب دو مرحله را پشت‌سرگذاشت: مرحله نخست با «مواضع دوگانه و ناهمسو»، که از آغاز انقلاب تا خرداد 1360 ادامه داشت؛ و مرحله دوم که به «رویارویی نظامی» انجامید. این مرحله با عزل بنی‎صدر در 30 خرداد 1360 آغاز شد و تا ششم بهمن 1360 ادامه یافت. در روز ششم بهمن اتحادیه کمونیست‎های ایران با اتخاذ مشی مائوئیستی، از طریق فتح شهرستان‌ها برای شکست حکومت، عملیات خود را از شهرستان آمل آغاز کرد. این اقدام در نهایت به شکست و زوال آن گروه انجامید.

گروه منصورون یکی از تشکل‌هایی بود که با در پیش گرفتن مشی مسلحانه و ترویج آن در میان جوانان، از سال 1349 آغاز به سازماندهی کرده بود. گروه منصورون از رهبری امام خمینی تبعیت می‌کرد و حوزه عمل و فعالیت آن استان خوزستان بود. گروه منصورون، خود از چهار گروه و جریان مبارزاتی تشکیل شده بود.

 حادثه 6 بهمن آمل یکی از مهمترین رخدادهای سیاسی- امنیتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی است. این حادثه همزمان با جنگ تحمیلی به وقوع پیوست. زمانی که نیروهای نظامی بسیج و سپاه در دو جبهه غرب کشور یعنی جنگ تحمیلی در برابر نیروهای متجاوز بعثی عراق و همچنین مبارزه با گروهک‎های ضدانقلاب در کردستان مشغول فعالیت بودند، عده‎‏ای از اعضای یک گروه موسوم به اتحادیه کمونیست‎های ایران که نام تاریخی سربداران را نیز غصب کرده و بر خود نهاده بود و از حیث فکری و ایدئولوژیک از تز مائو در چین پیروی می‎کردند، بعد از واقعه 30 خرداد 1360 و عزل بنی‌صدر از مقام ریاست جمهوری، از فاز سیاسی به فاز نظامی تغییر رویه دادند و برای مقابله با جمهوری اسلامی دست به اسلحه بردند. این گروه با شتابزدگی خاصی طرحی را موسوم به «قیام فوری» به اجرا درآورد. آنان ضمن انتخاب شهرستان آمل برای عملیات که به دلیل جنگل‎های انبوه، بافت روستایی گسترده و نزدیکی به پایتخت دارای اهمیت بود، خواسته بودند با حمله و تصرف شهر آمل و دیگر شهرهای مازندران و استان‎های کشور، نظام جمهوری اسلامی را براندازند! این ماجراجویی عجیب با واکنش فوری مردم آمل در روز 6 بهمن 1360 ناکام ماند. این مقاله به چگونگی رخداد این حادثه می‎پردازد. اساس نگارش این مقاله کتابخانه‎ای است و از منابع آرشیوی و میدانی نیز برای غنای هرچه بیشتر اثر بهره گرفته شده است.