بخشی از نیروی کار ایران، از دوره ناصرالدین شاه قاجار به بعد، به اشتغال در بازار کار روسیه و قفقاز تمایل یافت. حاکمیت سیاسی مستبدانه و انحطاط اقتصاد داخلی ایران، پا به پای رشد اقتصادی قفقاز، به عنوان زمینه‌های داخلی و خارجی حرکت جمعیتی مذکور محسوب می‌شود. روشن است که خروج نیروی کار به صورت وسیع از ایران و جذب آن در اقتصاد قفقاز، مشکلات اقتصادی ایران را تشدید کرد و در مقابل، به شکوفایی هر چه بیشتر اقتصاد روسیه یاری رساند.با اینکه مهاجران ایرانی به طور دائم تحت تبعیض مدنی و حقوقی قرار داشتند، اما اغلب آنها ماندگاری در موطن جدید را به بازگشت به ایران ترجیح می‌دادند. از این روی، این گروه به لحاظ جمعیت، به اقلیت مهمی در قفقاز تبدیل شدند و موجب تغییر در بافت قومی و فرهنگی قفقاز گشتند.