محمدجواد باهنر به سال 1312 در یک خانواده پیشه‌ور و ساده در شهر کویری کرمان به دنیا آمد. محله باهنر معروف به «محله شهر» از محل‌های بسیار قدیمی شهر کرمان بود. علی‌اصغر پدر محمدجواد، معیشت خانواده را از مغازه کوچکی در بازار قدمگاه نزدیک میدان مشتاقیه، اواخر خیابان شریعتی (شاهپور آن روزگار) تأمین می‌کرد. پدر محمدجواد مردی لاغر اندام، بسیار زاهد و وارسته بود به طوری که مردم به وی که تنها سواد قرآنی داشت لقب آقا شیخ‌علی‌اصغر داده بودند. وی در عین تنگدستی از عزت نفس بالایی برخوردار بود و کهولت سن نیز باعث نشد وام‌دار فرزندانش شود و با سعی و تلاش از دسترنج خود استفاده می‌کرد. حجت‌الاسلام حجتی کرمانی در این باره می‌گوید: صفتی که در مرحوم اصغرآقا پدر شهید باهنر بارز بود، زهد، قناعت، مناعت طبع، بزرگواری و بی‌نیازی ذاتی بود. او واقعاً از همه کسانی که زندگی مرفهی داشتند بی‌نیازتر بود و سر به آستان هیچ‌کس نمی‌سایید و سربلند زندگی می‌کرد. ترجیع‌بند کلمات اصغرآقا باهنر، این بود که «غرقیم در نعمت» ایشان با بزرگواری تمام زندگی کرد. بعد از شهادت آقای باهنر، من چند بار به کرمان رفتم و می‌دیدم که اصغرآقا باهنر، با اینکه نیازی به کار کردن نداشت و زندگی‌اش از طریق فرزندانش تأمین می‌شد، اما با افتخار تمام به هیچ‌وجه حاضر نبود استقلال مالی خود را از دست بدهد و در آن سن و شرایط، در یک مغازه قالی‌فروشی شاگردی می‌کرد و می‌خواست از دسترنج خودش زندگی کند و می‌گفت: «نمی‌خواهم به کسی نیازمند باشم» تا آخر عمر سربلند زندگی کرد. این مقاله به حیات و اقدامات شهید باهنر می پردازد.
