11 سال کاری (1387 - 1376) طول کشید تا کتاب های «انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک » از جلد یک، به بیست و پنجم برسد. در این دهه، سروکار من با هزاران برگ سندی بود که مرکز بررسی اسناد تاریخی در اختیارم گذاشت تا یک دوره حوادث و رخدادهای دو سال 1356 و 1357 از زبان سندهایی که قرار بود به آگاهی از رویدادهای ایران بینجامد و دست دست اندرکاران وقت را برای سکون اتفاقات جاری در دل خیابان ها بازِ باز کند، روایت شود. در آن سال های ملتهب، چه کسی می توانست گمان بَرَد که گزارش ها، بولتن ها و تلگرام هایی که از اتفاقات مملکت تهیه می شود، بیست سال بعد کنار هم بنشینند و یک دوره تاریخ انقلاب اسلامی را، در دو سال منتهی به پیروزی آن، واگویه کنند؟ هر کتابی که آماده چاپ می شد، مقدمه ای داشت که فشرده گزارش های منعکس شده در اسناد آن مجلد بود. کنار هم قرار گرفتن این گفتارهای کوتاه، مرور مستند حوادث آن دو سال است. هر یک از مقدمه ها، قد مگاه یا منزلی است که خواننده را به تماشای دهة پنجاه ایران می برد.
