تاریخ پر قصه و پر غصه مطبوعات در ایران عمر درازی ندارد. از انتشار نخستین روزنامه در سال 1215ش تا امروز نزدیک به 180 سال می‌گذرد و این در مقایسه با عمر این پدیده در زادگاه اصلی‌اش یعنی اروپا، زمان زیادی نیست. این تاریخ پرفراز و نشیب را می‌توان در قالب و تقسیم‌بندی دوره‌های مختلفی بررسی کرد. در این نوشته سر و کارمان با دوره پهلوی است که البته تاریخ مطبوعات این دوره، خودش حداقل به سه دوره دیگر تقسیم می‌شود: از روی کار آمدن رضا شاه تا شهریور 1320، از شهریور 20 تا کودتای 28 مرداد 1332، و از کودتا تا پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357. تاریخ مطبوعات دوره پهلوی تا به حال به سعی و قلم پژوهشگران مختلف و از جنبه‌های متفاوتی مورد بررسی قرار گرفته است. اما کسانی که می‌خواهند تازه قدم به این حوزه بگذارند و دست به تحقیق بزنند، نیاز به شناسایی منابع و مآخذ موجود در این زمینه دارند. این درست نکته‌ای است که مورد غفلت برخی از تاریخ‌پژوهان به خصوص جوان قرار می‌گیرد. در نتیجه به خاطر عدم آشنایی با دسته‌های مختلف منابع و مآخذ این حوزه، ماحصل کارشان چندان رضایت‌بخش از آب در نمی‌آید. به همین دلیل ارائه یک دسته‌بندی از منابع و مآخذی که در راه تحقیق درباره مطبوعات دوره پهلوی به کار بیایند، می‌تواند به خصوص برای پژوهشگران جوان راهگشا باشد. در این نوشته تلاش شده به دسته‌بندی منابعی از این حوزه پرداخته شود که در قالب «کتاب» در «داخل کشور» منتشر شده‌اند. با این توضیح که همگی آنها سر و کارشان با «مطبوعات سراسری» است و کتاب‌های حوزه مطبوعات محلی فرصت و جایی دیگر را می‌طلبد. همچنین چنانکه در عنوان آمده این نوشته تنها درآمدی بر منبع‌شناسی مطالعات تاریخ مطبوعات دوره پهلوی است و تحلیل هر یک از این منابع به پژوهش‌های دیگری نیاز دارد.