این مقاله به بررسی «پروژه جمهوریت» که در زمستان 1302 توسط رضاخان به اجرا گذاشته شد می‌پردازد. این پروژه از سه بازوی نظامی، تبلیغی و سیاسی ـ پارلمانی برخوردار بود. رضاخان پیش از آن و برای اجرای پروژه،  ابزارهای لازم را که عبارت بودند از وزارت جنگی و رییس‌الوزرایی به دست آورده بود. او با اقدامات مختلفی از جمله تهدید و تطمیع مخالفان و استفاده از امکانات وزارت جنگ و ابلاغ دستورالعمل به نظامیان و دولتمردان سعی داشت تا پایان اسفند 1302 طرح مذکور را در مجلس به تصویب برساند و حکومت قاجار را منحل سازد. در این دوران حکومت قاجار در ضعیف‌ترین وضعیت خود به‌سر می‌برد و تنها قدرتی که توانست مانع از اجرای پروژه شود روحانیت و قدرت اجتماعی آن بود. با تجلی این قدرت بود که مجلسیان توانستند در برابر پروژه جمهوریت بایستند و مانع از تصویب آن شوند.